ibi

Definicija braka

Brak je, kaže zakon, zakonom uređena zajednica života žene i muškarca, a pravni odnosi u braku se uređuju zakonom.
Zakonodavac, priznaje isključivo građanski brak, odnosno brak sklopljen pred matičarem u opštini. Crkveni brak je ravnopravan građanskom, ali kada su u pitanju zakonska prava i obaveze koje iz njega proističu, važeći je samo građanski brak.
Građanski brak se sklapa pred matičarem, odnosno službenim licem u opštini. U građanski brak mogu stupiti punoletne osobe različitog pola. Za to je potrebno otići u opštinu i kod matičara zakazati dan za sklapanje braka. To mogu da urade zajedno oba lica ili samo jedno.  Izvod iz matične knjige rođenih (i to ne starije od 6 meseci), uverenje o državljanstvu (takođe ne starije od 6 meseci), važeća lična karta, kao i lične karte kumova, odnosno svedoka. I za sklapanje ovog braka, po pravilu, potrebne su burme, ali brak se može sklopiti i bez njih. U tom slučaju izostaju sve obaveze iz crkvenog venčanja, a mogu se izvoditi svi običaji iz narodne tradicije.

Moguće je sklopiti i građanski i crkveni brak. U tom slučaju, najpre se odlazi u opštinu, a zatim u crkvu.

Slovo zakona - osnovna načela braka i bračnih odnosa

U braku bračni drugovi su ravnopravni. Odnosi između bračnih drugova zasnivaju se na uzajamnoj ljubavi, poštovanju i međusobnom pomaganju. Bračni drugovi zajednički i sporazumno odlučuju o svim pitanjima od zajedničkog interesa.
Bračni drugovi su dužni da se uzajamno izdržavaju, odnosno da pomažu onom drugom ukoliko nema dovoljno sredstava za život, a nesposoban je za rad ili ne može da se zaposli. Brak prestaje smrću bračnog druga, proglašenjem bračnog druga umrlim, poništenjem i razvodom braka. Brak se može poništiti samo u slučajevima predviđenim zakonom. Imovina koju su bračni drugovi stekli radom u toku bračne zajednice jeste njihova zajednička imovina, ali mogu imati i posebnu imovinu.

Crkveni brak

Po učenju Pravoslavne crkve, brak se ubraja u jednu od svetih tajni, kojom Sveti duh sjedinjuje u jedno biće muškarca i ženu, koji pred sveštenikom nepokolebljivo izjave da će se tokom celog života uzajamno voleti i jedno drugom biti verni.

Ako se venčanje obavlja u crkvi, onda je obavezan predbračni ispit. To je postupak kojim crkva ispituje da li dvoje kandidata za brak ispunjavaju sve kanonske uslove. Predbračni ispit obavlja nadležni sveštenik devojke, odnosno, buduće neveste. Za ispit treba pripremiti crkvene krštenice, a muškarac - i potvrdu od svog nadležnog sveštenika o slobodnom bračnom stanju.

Predbračnom ispitu mogu prisustvovati i roditelji budućih mladenaca, ali to nije obavezno. O izvršenom predbračnom ispitu, dobija se pismena potvrda, koja se predaje nadležnom svešteniku mladoženje. Na osnovu te potvrde, zapisnika, sveštenik može obaviti venčanje. Potvrda važi šest meseci. Predbračni ispit mora biti obavljen najmanje tri nedelje pre venčanja, kako bi sveštenik mogao na tri liturgije u crkvi da oglasi želju kandidata za venčanje i da pita narod da za njihov brak postoji neka smetnja.

Kad se obavi predbračni ispit, pozivaju se zvanice na venčanje.